Početak je košarkaške sezone u svim takmičenjima i tradicionalno najmanju pažnju privlače lige mlađih kategorija. Upravo u njima mogu da se nagoveste brojni problemi srpske košarke. Svi klubovi imaju pravo učešća u nekom od takmičenja, ali se u južnom i istočnom regionu prijavljuje sve manje timova.
Košarkaški savez Srbije je napravio tri nivoa takmičenja po kategorijama. Prvi nivo su jedinstvene lige juniora i kadeta, njih čine najkvalitetniji srpski timovi. Međuregionalne lige su drugi nivo takmičenja, južni i istočni region je zajedno formiraju. Pobednici tih međuregionalnih liga idu na završne turnire sa pobednicima istih liga iz drugih regiona i na kraju za kadete i juniore dobijamo pobednike drugog nivoa takmičenja u Srbiji. A, kod pionira je to najviši rang takmičenja, jer ne postoje jedinstvene lige. Samim tim, pobednik tog takmičenja je i šampion države, a završni turniri se organizuju nešto drugačije.
SAMO PET EKIPA U MEĐUREGIONALNOJ PIONIRSKOJ LIGI
Treći nivo takmičenja su regionalne lige mlađih kategorija. Komesari iz regionalnih kancelarija ih vode i u saradnji sa klubovima odlučuju o sistemu takmičenja u zavisnosti od broja prijavljenih ekipa. Po propozicijama KSS svaki seniorski klub mora da ima dve selekcije u mlađim kategorijama u nekom takmičenju. Postoje i ograničenja za jedinstvene lige gde seniorski tim mora da igra minimum Prvu regionalnu ligu. Za međuregionalne lige dovoljno je da seniorski klub učestvuje u bilo kom rangu takmičenja.
Ideja KSS je da tim razvrstavanjem po nivoima da šansu svakom klubu da pronađe sebe u zavisnosti od mogućnosti i ambicija i da mu pruži adekvatno takmičenje. Pitanje je koje ciljeve sebi klubovi postavljaju? U južnom i istočnom košarkaškom regionu za Međuregionalnu ligu u rangu pionira prijavilo se samo pet ekipa! U juniorskoj i kadetskoj konkurenciji brojka je nešto veća, sedam i osam klubova.
Ženska košarka je posebna tema, tu je zbog malog broja devojčica koji trenira košarku pod znakom pitanja i opstanak klubova. Ali, u muškoj košarci broj dece koja treniraju nikako nije problem, naprotiv, košarka je posle fudbala najpopularniji sport. Zašto onda u takvim okolnostima imamo pet pionirskih ekipa u Međuregionalnoj ligi, u kadetima i juniorima sedam i osam? Nekada, kada su oformljena ta takmičenja, igrale su se i kvalifikacije za ligu, jer je svima bio cilj da se oproba sa rivalima iz regiona.
EKONOMSKI ILI NEKI DRUGI RAZLOZI?
Interesantno, nije ovo tema koju timovi iz regiona žele da provlače kroz medije. Svako ima svoje lične razloge zašto učestvuje ili ne učestvuje, neki su sportske prirode, neki ekonomske, a neki jednostavno deo klupske politike u odnosu na to koliko im je kvalitetna generacija igrača.
– Politika našeg kluba je da deca igraju najkvalitetnije takmičenje koje je moguće u određenom uzrastu. Da igraju protiv najboljih i da se, bez obzira na rezultat, formiraju kao igrači kroz dobar trening i teške utakmice. Iskreno, mislim da se pobede, pehari i medalje u slabijim ligama ne mogu da mere sa benefitom koji mladi igrači imaju kada igraju utakmice sa kvalitetnim protivnicima – kaže Vladimir Delčić, koordinator mlađih kategorija OKK Juniora iz Niša.
Ratnici iz Niša ove sezone igraju u međuregionalnim ligama za kadete i juniore, ali ne i za pionire.
– Naš klub je do sada svake godine igrao sa svom selekcijama međuregionalne lige, ali kako je ova pionirska generacija selektirana u „kovid“ uslovima, procena ljudi iz kluba je da nam je Regionalna liga prava mera. Sam sistem takmičenja je dobar, tri ekipe se plasiraju na završne četvrtfinalne turnire, lepo je to za decu. Prvi put sada sa pioniroma ne igramo Međuregionalnu ligu, ali je igramo sa kadetima i juniorima. Tu bih voleo da se sistem takmičenja malo promeni i da imamo više kvalitetnih utakmica – izjavio je Saša Damnjanović, trener prvog tima Ratnika i generalni menadžer kluba.
IZBOR TAKMIČENJA KLUBOVI KORISTE U MARKETINŠKE SVRHE
Vladimir Delčić iz Juniora je u delu izjave nagovestio da ekipe u mlađim kategorijama često koriste mogućnost izbora takmičenja u marketinške svrhe.
– Iskreno, mladi igrači često bez velikog razmišljanja odluče da promene klub, samo na osnovu toga što neki drugi pobeđuje u pionirima kroz regionalnu ligu recimo. Onda puno dece u jednom klubu osvoji pehare i medalje na regionu, ali ne dobije ono što im najviše treba, prostor za igru i dobre utakmice. Imali smo priliku da sada u kvalifikacijama za jedinstvene lige gledamo odlične utakmice, puno ljudi na tribinama, tako da je i to nešto čemu ćemo kao klub da težimo. Radili smo to i do sada, ali smo prethodnih godina odlaskom nekih trenera gubili i generacije dece koje pođu sa njim u drugi klub. Ali, sve se to prebrodi i uz dobru ideju i kvalitetan rad sve dođe na svoje – izjavio je Delčić za MaxBet Sport.
Finansije nisu zanemarljiv deo problema klubova iz regiona. Organizacija jedne utakmice mlađih kategorije iznosi oko 15 hiljada dinara. Klubovi ne žele da govore glasno o tome, ali im smeta što su povećane takse za sudije.
Procentualno to povećanje jeste veliko, ali suma koju sudije dobiju za utakmicu zaista ne može biti manja ako se uzme u obzir realno povećanje cena na svim nivoima. Problematika južnog i istočnog regiona je velika kilometraža između gradova. Neki klubovi žele da igraju manje utakmica, neki veći, teško ih je usaglasiti.
POSTOJE LI TAKMIČARSKI CILJEVI EKIPA?
Ipak, finansijska razlika između regionalnih i međuregionalnih liga sigurno nije toliko velika da je razlog neigranja nekih ekipa. Postoje tu i realni problemi datuma prijavljivanja i stvaranja selekcija timova, pogotovo za pionire i mlađe pionire. Mnogi klubovi tek početkom školske godine formiraju te selekcije. Neki gledaju poslovno na te odluke, ako procene da imaju slabiju generaciju u odnosu na konkurenciju, neće da je prijave za takmičenje jer zbog loših rezultata mogu da dođu u situaciju da deca pređu u te jače klubove, što oni ne mogu da zaustave.
Kao opšti zaključak, najprimereniji i najbliži istini, izdvaja se onaj da svako prijavi ekipu naspram ciljeva koje klub postavi u radu sa mlađim kategorijama. Na to bi roditelji trebalo i da obrate pažnju prilikom odluke gde će da im trenira dete. Uprkos ustaljenom trenerskom načinu govora, „moja deca“, „njihova deca“, ipak su roditelji ti koji u najvećem broju slučajeva članarinama finansiraju klubove sve do seniorskog ranga takmičenja.
Koliko moraš biti nemaštovit pa klubu dati ime Junior…
Covic za predsednika Srbije!!